Jakiś czas po narodzeniu się Jezusa przybywają do Jerozolimy mędrcy ze Wschodu. Przynoszą cenne dary. Przez wieki tradycja ta obrosła legendą. Co tak naprawdę wiemy o tej tajemniczej wizycie? Kim byli magowie czy królowie, którzy poszukując nowo narodzonego Króla spowodowali na dworze Heroda niemałe poruszenie? Co przynieśli Nowo Narodzonemu?
Czy przybysze byli królami?
Na pewno nie byli królami. Oryginalny tekst grecki mówi o „magoi“, co Luter tłumaczy jako „mędrcy“. Najwyraźniej byli to naukowcy, którzy znali się na astronomii, a nawet astrologii. Mogli oni być członkami perskiej kasty kapłańskiej. To tradycja chrześcijańska wnioskuje na podstawie cennych darów, które przyniesli, że mędrcy musieli być królami. Odniesienie do Psalmu 72 i Izajasza 60 również odgrywa tu pewną rolę: mówi się tu o królach, którzy przynoszą dary Panu.
Skąd przybyli?
Zgodnie z tekstem greckim magowie przybyli „apo anatolôn“, co Luter przetłumaczył jako „ze Wschodu“. Oznacza to po prostu: ze Wschodu lub Orientu. W tej narracji w Ewangelii Mateusza, magowie ze Wschodu reprezentują obce ludy, które składają hołd Mesjaszowi.
Ilu ich było?
W tekście nie podano liczby. Z liczby przyniesionych przez nich darów wywnioskowano później, że było ich trzech.
Jakie nosili imiona?
Ewangelista Mateusz nie podaje żadnych informacji na ten temat. Imiona Kacper (w języku perskim: skarbnik), Melchior (po hebrajsku: król światła) i Baltazar (z akkadyjskiego: Boże, zachowaj króla) pojawiły się dopiero w średniowieczu. W niektórych rejonach świata trzej mędrcy otrzymali inne imiona, na przykład w Syrii, gdzie nazywa się ich Larvandad, Hormisdas i Gushnasaph. Trzej mędrcy są interpretowani jako przedstawiciele trzech epok: Baltazar jako starzec, Melchior jako mężczyzna w średnim wieku i Kaspar jako młodzieniec. Są oni również znani jako przedstawiciele kontynentów (Baltazar reprezentuje Azję, Melchior Europę, a Kacper Afrykę).
Co oznaczają ich dary?
Złoto jest cennym, czystym metalem, który nie traci na wartości. Ze starożytności znana jest ceremonia wręczania królowi złotych wieńców. Darem złota Jezus zostaje uhonorowany w sposób szczególny.
Kadzidło to żywica, której spalanie symbolizuje w kulcie religijnym oczyszczenie, uwielbienie i modlitwę. W świątyni jerozolimskiej używano specjalnej mieszanki kadzideł, tradycyjnie pojawieniu się Boga towarzyszyła chmura dymu. Poprzez dar kadzidła Jezus zostaje w ten sposób uznany za Boga.
Mirra jest gorzkim sokiem pozyskiwanym z kory drzewa. Ma wiele zastosowań leczniczych, na przykład działanie przeciwzapalne. W dawnych czasach balsamowano zwłoki pachnącą mirrą. Dar mirry mógł więc już symbolicznie wskazywać na śmierć Jezusa. Wszystkie trzy dary są godne króla; ewangelista pisząc o złocie lub kadzidle może nawiązywać do Psalmu 72 i Izajasza 60.
Co obchodzimy 6 stycznia?
Pierwotną treścią święta Epifanii (Objawienia Pańskiego) było narodzenie Jezusa wraz z pokłonem mędrców. Wraz z zaprowadzeniem Bożego Narodzenia w V/VI wieku nastąpiły zmiany, tak iż 6 stycznia jest dziś obchodzony różnie w poszczególnych tradycjach kościelnych.
Podczas gdy grecki Kościół prawosławny wspomina w tym dniu chrzest Jezusa, koptyjski, ormiański, i rosyjski Kościół prawosławny, a także serbski Kościół prawosławny oraz Kościół greckokatolicki obchodzą Boże Narodzenie odpowiednio 6 i 7 stycznia. Dla Kościołów protestanckich i rzymskokatolickich 6 stycznia jest dniem Objawienia Pańskiego, kiedy to Jego boskość ukazuje się światu. W tym dniu poganie dowiadują się również o wcieleniu Boga, czego wyrazem jest hołd mędrców ze Wschodu.
Nejnovější komentáře