Kiedy Rok Modlitwy przechodzi w Rok Powołania do Służby
Rok 2024 był w Śląskim Kościele Ewangelickim A. W. nazwany Rokiem Modlitwy. Także my w naszym zborze widzimy ciągłą potrzebę wspólnego oraz indywidualnego zanoszenia dziękczynienia oraz próśb do naszego Pana. Próbowaliśmy ożywić nasze zgromadzenia niedzielne o nowe formy modlitewne, stosowaliśmy skrzynkę modlitewną, do której każdy mógł wrzucić swoje intencje, podczas każdego nabożeństwa mamy chwile wspólnych modlitw, w ostatnim czasie najczęściej spontanicznych, z grona uczestników nabożeństwa. Wiele osób spośród zaangażowanych zborowników, a także z naszego otoczenia i rodzin choruje, chcemy więc zaoferować naszemu otoczeniu tę służbę zanoszenia próśb, ale także dziękczynienia za Bożą ochronę i łaskę. Wielokrotnie nad ożywieniem życia modlitewnego zastanawia się prezbiterstwo, praktycznie podczas każdego zebrania. Uświadamiamy sobie, iż trzeba nam nieustannie wołać jak uczniowie Jezusa: „Panie, naucz nas modlić się!“
Modlitwa, to rozmowa z Bogiem. Wydawałoby się – prosta sprawa; tym bardziej że Bóg chce, by Jego dzieci do Niego wołały, że wiemy, iż On słyszy to wszystko, z czym do Niego przychodzimy. Problem jest po naszej stronie, kiedy brak nam wiary albo wytrwałości; gdy w gronie niedzielnego czy świątecznego zgromadzenia wielu jest introwertyków, którzy wolą posłuchać czyjejś modlitwy niż samemu zdobyć się na odwagę i krótko, prosto zawołać do Pana. To nie jest źle, bo tacy jesteśmy – ale może to sprawiać wrażenie, jakbyśmy nie chcieli się jedni za drugich modlić, skoro pomodli się tylko jedna lub dwie osoby. Być może trzeba nam jeszcze więcej wzajemnej, zwyczajnie ludzkiej otwartości oraz wzajemnego zaufania, by przedstawić swoje intencje modlitewne. Uważam, iż generalnie nie jest pod tym względem źle w naszym gronie, może nawet jest lepiej niż w innych zborach – a jednak tym bardziej widzimy, ile naszej modlitwie nie dostaje.
W Roku Powołania do Służby czujemy się powołani, by kontynuować naszą służbę modlitewną. Tak bowiem modlitwę zborową chcemy traktować, będąc otwartymi na to, co dzieje się wokół nas, a zwłaszcza na ludzi wraz z ich potrzebami i stałym deficytem miłości. Ten ostatni typowy jest bowiem zwłaszcza dla naszych dzisiejszych czasów charakteryzujących się nadmiarem informacji, z którymi trzeba szybko i efektywnie pracować, coraz bardziej zanikającą umiejętnością komunikacji pomiędzy ludźmi oraz narastającą liczbą zupełnie niepotrzebnych konfliktów oraz nieporozumień. Spowodowane jest to szybkością oraz pozorną anonimowością przekazywania informacji, a zwłaszcza emocji, które komunikujemy w zbytnio nieprzemyślany sposób, używając za ostrego języka, w sposób jaki rani innych. A zatem, skoro modlitwa jest komunikacją z Bogiem, trwaniem w Jego miłości, pogłębieniem relacji i bycia razem – z relacji z Bogiem moglibyśmy nauczyć się niejednego w naszych wzajemnych codziennych kontaktach międzyludzkich. Potraktujmy to jako wyzwanie dla roku bieżącego, do dobrego wykorzystania czasu, w którym zostali nam darowani ludzie znajdujący się obok nas, między którymi nas Pan Bóg postawił. Jak uczył poeta ks. Jan Twardowski, „śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą“. Podczas pewnego koncertu artysta przy fortepianie w słowie wiążącym wypowiedział prawdę, którą dobrze sobie zapamiętałem, choć nie wiem czy on sam był autorem tych słów, czy też ktoś inny przed nim je wypowiedział lub gdzieś zapisał. „Skoro tak niewiele darowano nam dni i na dodatek nie wiemy, ile ich naprawdę jest, czy nie warto tych chwil codziennych poświęcić na to, co naprawdę ważne i wartościowe?“ W dobach, kiedy trzeba poświęcać się zawalającym nas zewsząd sprawom pilnym, na to co naprawdę ważne brakuje nieraz czasu. A co jest ważniejsze od człowieka, który jest obok nas? Co ważniejsze od wzajemnych relacji? Co ważniejsze od relacji i kontaktu z Bogiem? Osoby, które uważaliśmy za filary naszego zboru, a które w niedawnym czasie zostały spomiędzy nas odwołane do wieczności, jak np. siostra Mańka Farna, kurator Antonín Jurečka oraz inni wielokrotnie poprzez swoją postawę życiową, ale także werbalnie o tym przypominali. Zawsze stawiałem nasz zbór za wzór wzajemnych dobrych stosunków międzyludzkich i tak przez wielu jesteśmy postrzegani. Nie zaniechajmy tego i bądźmy środowiskiem, w którym każdy kto przyjdzie, kogo zaprosimy, czuł się będzie dobrze, a przez to poczuje, że jest kochany przez Boga.
Statystyka
Według kartoteki zbór nasz liczy 253 ewidowanych członków. W roku sprawozdawczym 2024 miało miejsce 5 chrztów; wszystkie w języku czeskim. Miały miejsce 2 śluby: obydwa w języku czeskim, 1 z kościoła, 1 poza nim. Odbyło się 8 pogrzebów: 5 kobiet, 3 mężczyzn; 4 w języku czeskim, 4 w polskim; 6 z kościoła, 2 z domu obrzędów pogrzebowych w Suchej Górnej; 1 do grobu, 7 do kremacji.
Majątek zboru
W dziedzinie prawno-majątkowej nie zaszły w roku sprawozdawczym żadne zmiany.
Nabożeństwa… i nie tylko
W roku sprawozdawczym miało miejsce 55 nabożeństw w naszym kościele, z tego 28 wspólnych polsko-czeskich, 14 w języku czeskim, 13 w polskim; z całkowitym udziałem 2 194 osób, tzn. średnim uczestnictwem w nabożeństwie 39,9 osób. Poza tym odbyło się 14 nabożeństw w kaplicy w Suchej Górnej (raz na miesiąc oraz w wielkie święta kościelne), zawsze wspólnych polsko-czeskich; z przeciętnym udziałem 14 osób oraz 6 nabożeństw pasyjnych (3 czeskie, 3 polskie) i 1 na Wielki Czwartek w domu zborowym, z przeciętnym udziałem 20 osób.
W ostatnią niedzielę po Epifanii dnia 28. 1. wystąpił w ramach nabożeństwa Hawierzowski Kwartet Klarnetowy. W niedzielę 7. 4. w ramach nabożeństwa miał miejsce Koncert Wielkanocny w wykonaniu Chóru Sucha wraz z zespołem kameralnym, zaś 23. 6. nabożeństwo ubogacił występ żeńskiego chórku „Laudate“ z Hawierzowa Błędowic pod dyr. pani pastorowej Pavlíny Volnej. W piątek 7. 6. w ramach Nocy Kościołów wystąpił z koncertem na 100-lecie kościoła Zespół Pieśni i Ruchu Nieskoordynowanego „Niezapominajki“, zaś w 4. niedzielę adwentową wystąpił z koncertem w ramach nabożeństwa zespół „TA Grupa“. Przy tej okazji miało także miejsce rozdawanie Światła Betlejemskiego.
Z okazji jubileuszu 100-lecia kościoła odbył się w niedzielę 28. 7. Koncert Jubileuszowy w wykonaniu Orkiestry Smyczkowej ŚKEAW i połączonych chórów pod dyrekcją Tadeusza Danela. Swoją obecnością i pozdrowieniami zaszczycili nas m.in. Konsul Rzeczypospolitej Polskiej Stanisław Bogowski, konsul Marzena Karwowska, senior cieszyńsko-hawierzowski ks. Lukáš Sztefek, doc. inż. Stanisław Gawlik, kronikarka miasta Hawierzowa Hana Dvořáková i in. W kolejną niedzielę miało miejsce uroczyste nabożeństwo z kazaniem biskupa Kościoła Tomáša Tyrlíka, pozdrowieniami wiceprezydenta Statutowego Miasta Hawierzowa inż. Bogusława Niemca i emerytowanego biskupa ołomunieckiego Czechosłowackiego Kościoła Husyckiego dr. Rudolfa Göbla. Muzycznie ubogaciły uroczystość występy Hawierzowskiego Kwartetu Klarnetowego. W dniu jubileuszu Radio Katowice wyemitowało 50-minutową audycję o naszym kościele, zaś Czeskie Radio Ostrawa sporą część sierpniowej audycji ekumenicznej „Głos Chrześcijan“ poświęciło naszemu zborowi w ramach wywiadu z ks. dr Anną Bystrzycką, jedną z dawnych duszpasterzy suskiego zboru. Honorowym patronem jubileuszu był zwierzchnik naszego Kościoła, a zarazem prezes Ekumenicznej Rady Kościołów w Republice Czeskiej biskup Tomáš Tyrlík.
W niedzielę 30. 6. zamiast niedzielnego nabożeństwa udaliśmy się samochodami na wycieczkę do Jastrzębia-Zdroju, gdzie wzięliśmy udział w nabożeństwie w kościele ewangelicko-augsburskim w Ruptawie, a następnie spędziliśmy miło czas w dawnym uzdrowisku Jastrzębie, w parku, inhalatorium solankowym oraz przy wspólnym stole w ogrodach restauracji, która znajduje się w dawnym sanatorium dla dzieci „Betania“, prowadzonym kiedyś przez ewangelickie siostry diakonise.
W niedzielę 1. 9. po nabożeństwie na rozpoczęcie roku szkolnego udaliśmy się z grupą rodzin na wycieczkę, która rozpoczęła się wspólnym obiadem w Goleszowie, a następnie odwiedziliśmy jeden z „leśnych kościołów“ z czasów kontrreformacji – Spowiedzisko w Lesznej oraz Pszczele Miasteczko, gdzie właściciel p. Gajdacz, syn twórcy pasieki, opowiedział zebranym o pszczołach, była też możliwość zakupienia miodu.
Dnia 5. 10. miało miejsce w domu zborowym spotkanie wspomnieniowe poświęcone Emilii Kołder z okazji 50. rocznicy jej śmierci. Obchody przygotował komitet organizacyjny złożony z członków i sympatyków zboru oraz Miejscowego Koła PZKO. Licznie zebrani uczestnicy spotkania wysłuchali czterech referatów: Władysławy Magiery „Emilia Kołder – zwyczajna i niezwyczajna kobieta, działaczka, pisarka“, Józefa Słowika „Ochronka czyli przedszkole polskie w Suchej Średniej“, Franciszka Bałona „O Emilii Kołder, naszej kucharce z tradycją i na dziś“ oraz Wandy Palowskiej „Gastronomia od czasów najdawniejszych do współczesności“. Odsłonięto też tablicę pamiątkową na domu zborowym poświęconą Emilii Kołder, obejrzeć można było wystawę dokumentów i zdjęć z nią związanych, a także – w ramach degustacji – spróbować zgadnąć, które z zaprezentowanych słodyczy zostały upieczone według przepisu pani Emilii, które są wyrobem rzemeślniczym, a które przemysłowym. Dokładnie w dzień jej 50. rocznicy śmierci, w niedzielę 1. 12. miała miejsce przypominka w kościele z udziałem rodziny oraz złożenie kwiatów na jej grobie na naszym cmentarzu.
Oprócz nabożeństw regularnie w 1. i 3. środę miesiąca odbywają się też spotkania w domu seniora Humanity Śląskiej w Suchej Górnej. Poza nabożeństwami ze spowiedzią i Komunią Świętą przed świętami Bożego Narodzenia i Wielkanocą, nie mają one charakteru liturgicznego, choć porządek jest zbliżony do programu nabożeństwa czy godziny biblijnej. Udział biorą osoby różnych wyznań, charakter godzin jest otwarty i ekumeniczny. Niekiedy spotkania wzbogacone są o prezentację slajdów, rzadziej film – zwłaszcza przy Światowych Dniach Modlitwy, które bywają przygotowywane przez panie z różnych krajów świata. Niekiedy tematy określają sami uczestnicy, „zadając“ kwerendę prowadzącemu spotkania pastorowi. Nieodłącznym elementem zebrań jest wspólny śpiew, który idzie bardzo dobrze, zwłaszcza gdy w programie są ulubione pieśni. Podziękowania należą się kierowniczce i personelowi ośrodka za wielką przychylność dla tych godzin biblijnych, w których udział biorą też regularnie raz w miesiącu wolontariuszki ss. Elżbieta Przeczkowa, Zofia Buryjanowa, a także kur. Růžena Jurczková czy s. Helena Petrášová ze zboru cierlickiego. Niestety, w ciągu ostatnich dwóch tygodni odwołane zostały do wieczności dwie nasze zborowniczki stanowiące filary tychże spotkań, ss. Ilona Kuczerowa i Małgorzata Godulowa.
Spowiedź i Komunia Święta
Podczas nabożeństw w kościele spowiedź i Komunia Święta odbywa się zawsze dwa razy w miesiącu: w 1. oraz 3. niedzielę. Podczas 24 nabożeństw spowiednio-komunijnych w kościele do sakramentu przystąpiło 591 osób; średnio 25 komunikantów. W Suchej Górnej odbyły się w roku sprawozdawczym 2 nabożeństwa z Komunią Świętą, podczas których do sakramentu przystępowali wszyscy obecni. W Wielki Czwartek miało miejsce nabożeństwo ze spowiedzią i Komunią Świętą w domu zborowym, po którym odbyło się tradycyjne spotkanie przy stołach. Na wezwanie mają miejsce nabożeństwa spowiednio-komunijne w domu osób chorych czy sędziwych, przy której to okazji do Stołu Pańskiego przystępują także pozostali obecni członkowie rodziny.
Prezbiterstwo i współpracownicy zborowi
Prezbiterstwo zborowe pracuje w składzie: Ing. Bogdan Tacina – kurator, PhDr. Lech Nierostek, Ph.D. – wicekurator, Ing. Roman Mikula – sekretarz zboru i administrator cmentarza, Mgr. Marta Tacinová, Ing. Bronislav Kadlubiec, Mgr. Jan Marek, Karel Molinek, František Válka.
Zebrania prezbiterstwa odbywają się regularnie co miesiąc, zaś między zebraniami zbierają się kurator z wicekuratorem, a także prezbiterzy w ramach komisji zajmujących się różnymi dziedzinami życia zborowego. Kurator, wicekurator oraz pastor dzielą się też prowadzeniem zebrań prezbiterskich.
Funkcję kasjerki zborowej pełni z wielkim poświęceniem Ing. Krystyna Tacinowa, która wraz z mężem Ing. Piotrem Taciną troszczy się także o kościół. Porządkiem w domu zborowym zajmuje się s. Marta Tacinowa, poszukujemy chętnych, którzy gotowi byliby włączyć się w te prace porządkowe, zarówno w domu zborowym, jak w kościele.
Muzyka
Oprawę muzyczną nabożeństw tworzyła w roku sprawozdawczym gra na organach w wykonaniu mgr Elżbiety Pawlas-Matuszek i Ing. Jakuba Prokopa, a także rezerwowo długoletniej organistki p. Heleny Folwarcznej. Panią Helenkę staramy się angażować jak najmniej z uszanowaniem względów zdrowotnych, jednak w praktyce gra na pogrzebach, które mają miejsce w dni robocze i w godzinach pracy obojga naszych organistów-nauczycieli, a także podczas piątkowych nabozeństw pasyjnych spada i tak na nią. Jesteśmy niezmiernie wdzięczni za służbę naszych organistów. Niestety, względy zdrowotne spowodowały, że w roku bieżącym gra p. Eli Matuszek została także ograniczona do 1 niedzieli w miesiącu. Pastorowi udało się uprosić panią, która obiecała, że od lata bieżącego roku mogłaby się włączyć w grę na naszych organach podczas niedzielnych nabożeństw. Prosimy także o modlitwy w tej sprawie, a także o zdrowie wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób służą w naszym zborze.
Koncerty, jakie miały miejsce w roku sprawozdawczym, opisane zostały w punkcie poświęconym nabożeństwom, ponieważ zasadniczo (jedynie z małymi wyjątkami) odbywają się one w ramach niedzielnych zgromadzeń w kościele. Często stanowią ich główną oś, jednak nie może zabraknąć na nich Słowa Bożego i wspólnej modlitwy.
Służba w kościele i praca w ogrodzie przykościelnym
Gospodarzami kościoła są pp. Krystyna i Piotr Tacinowie, służbę kościelnych pełnili w roku sprawozdawczym według grafiku bracia: Bronisław Kadlubiec, Karol Molinek, Lech Nierostek, Jan Spišak, Tadeusz Pieczka, Bogdan Tacina, František Válka. Ostatni z wymienionych prowadzi regularne prace utrzymaniowe w ogrodzie przykościelnym. Koszenie zabezpiecza kurator Bogdan Tacina, w poprzednim sprawozdaniu dziękowaliśmy za długoletnią ofiarną pracę w tej dziedzinie prezb. Janowi Markowi – teraz dziękujemy za udostępnienie sprzętu.
Cmentarz
Powyższe prace prowadzone były nie tylko w ogrodzie, ale także na cmentarzu, który nasz zbór posiada, a który znajduje się w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła. Administratorem cmentarza jest br. Roman Mikula, który na bieżąco zajmuje się sprawami wynajmu miejsc grobowych, zgodnie z obowiązującymi przepisami, prowadzeniem agendy umów oraz ksiąg cmentarnych i kontaktem z najemcami miejsc grobowych. Na bieżąco zapewniane są służby utrzymania cmentarza jako miejsca godnego pochówku. Cmentarz dysponuje wolnymi miejscami grobowymi, prezbiterstwo przekazało zakładowi pogrzebowemu miasta ulotkę reklamową oraz plakaty przybliżające ofertę cmentarza.
Wszystkim osobom wymienionym w tym oraz poprzednim pounkcie sprawozdania serdecznie dziękujemy za utrzymanie terenów cmentarnych oraz otaczających kościół.
Praca z dziećmi
Pastor zboru prowadzi lekcje religii w przedszkolu oraz szkole podstawowej z polskim językiem nauczania w Suchej Górnej. W zajęciach przedszkolnych uczestniczy 7 dzieci, w młodszej grupie szkolnej 12 uczniów, zaś w starszej 3 osoby. Uczniowie pochodzą z różnych zborów naszego Kościoła oraz Kościoła Braterskiego, stąd charakter zajęć jest ekumeniczny i ponadwyznaniowy, skoncentrowany historiach z Pisma Świętego. Zajęcia są swego rodzaju służbą na rzecz innych, sąsiednich zborów. Za to rodzeństwo Tacinowie uczęszczają na dorost do zboru w Cierlicku, gdzie taka grupa istnieje i działa, podczas gdy w naszym zborze na razie musieli by być sami tylko we własnym gronie.
Spotkania kobiet
Spotkania pań prowadzi pastorowa Joanna Sikora-Kożusznik, przygotowując ciekawe tematy i prezentacje, dbając o przypomnienie urodzin i złożenie życzeń jubilatkom, przygotowując dla nich upominki, zaś s. Danka Firlowa dba o to, by panie mogły zasiąść zawsze przy stołach pełnych smakołyków fundowanych przez siostry obchodzące w danym miesiącu swoje urodziny.
Dzięki osobistym kontaktom i comiesięcznym zaproszeniom telefonicznym poszerzyło się grono pań, a potencjał jest jeszcze większy i będziemy radzi, kiedy i inne siostry włączą się w te comiesięczne spotkania.
Obok regularnych spotkań panie brały też udział w konferencjach kobiet, organizowanych całokościelnie zazwyczaj w Trzyńcu oraz po polskiej stronie w Dzięgielowie, jak również w senioralnym spotkaniu kobiet w Olbrachcicach.
W ramach spotkania czerwcowego panie – w gronie poszerzonym o mężów-kierowców – udały się na wycieczkę. Pierwszym punktem programu było Małe Skrzyczne, góra w Szczyrku, dokąd wyjechaliśmy kolejką gondolową, by spędzić miło czas na świeżym powietrzu podziwiając przepiękne widoki, a także w tamtejszej restauracji na dyskusjach przy wspólnym stole. Niektóre, odważniejsze i bardziej sprawne z pań udały się na pobliski szczyt. Po południu odwiedziliśmy siedzibę służby Deo Link w pobliskiej Wiśle Malince. O pracy, która trwa już od 50 lat, której ważnym etapem było chrześcijańskie studio nagrań Deo Recordings, a także Radio CCM, opowiedzieli nam i niezwykle gościnnie przyjęli twórcy służby, państwo Henryk i Bogusława Królowie. Deo Link, to ponadwyznaniowa służba, która wykorzystuje innowacje i technologie dla globalnej ewangelizacji i uczniostwa. Dziełem ich „warsztatu“ jest np. polska wersja filmu „The Chosen“ czy kursy które wykorzystywaliśmy też w naszym zborze, prowadząc spotkania pt. „Poznawanie chrześcijaństwa“, jak również polska wersja filmu dla dzieci „Księga ksiąg“, który pastor wykorzystuje na lekcjach religii, ponieważ jest to ulubiona kreskówka naszych uczniów, zachęcająca do przygody z Biblią i życia z Bogiem.
Zawsze na początku marca panie przygotowują nabożeństwo z okazji Światowego Dnia Modlitw, do którego tematy i punkty programu przygotowują co roku kobiety z innego kraju. W roku 2024 mieliśmy program z Palestyny, w tym roku przedstawiły swój kraj panie z Wysp Cooka. W nabożeństwie według świadectw i materiałów z danego kraju nie może nigdy zabraknąć prezentacji zdjęć oraz rekwizytów czy strojów charakterystycznych dla danej części świata. Odkąd grą na organach służy u nas Ela Matuszek, mamy też „z pierwszej ręki“ pieśni, tłumaczone przez pastorową Ewę Kononienko-Pawlas, a w przygotowaniach i nagraniach bierze też udział jej córka, nasza organistka.
Wszystkim wymienionym oraz niewymienionym z nazwiska w kilku poprzednich punktach sprawozdania, osobom zaangażowanym w służbę w zborze, należą się ogromne podziękowania. Kryje się za nimi wiele godzin poświęconych nie tylko naszej wspólnej, ale przede wszystkim Bożej sprawie. Otwartym też pozostaje zaproszenie dla każdej zborowniczki i każdego zborownika do współudziału w naszej wspólnej pracy Panu na chwałę i ku godnemu pełnieniu świadectwa przez nasz zbór.
Media i wydawnictwa
Z okazji stulecia kościoła wydaliśmy broszurkę zawierającą krótki zarys historii zboru oraz biogramy najbardziej znanych postaci, które z naszego zboru pochodziły. Było to wydawnictwo, które zainicjował śp. Radomir Krygiel, nasz prezbiter zmarły dnia 14. 12. 2023 r. Do druku przygotowała je malarka-grafik p. Darina Krygiel, wdowa po br. Radku, książeczka zawiera jej autorskie grafiki naszego kościoła.
Uczestnicy uroczystości jubileuszowych, a także wcześniejszych zapowiadających je koncertów, otrzymali w kościele kalendarzyki kieszonkowe na rok 2025 ze zdjęciem kościoła i zaproszeniem na nabożeństwa, a także pióra kulkowe z logo naszego blogu internetowego Suska Rybka oraz długopisy pamiątkowe na 100-lecie kościoła. W dniu Koncertu Jubileuszowego oraz nabożeństwa witały uczestników w kościele cukierki krówki z logo-grafiką kościoła autorstwa śp. Oskara Pawlasa, malarza-impresjonisty oraz długoletniego prezbitera naszego zboru.
O jubileuszu informowały zaproszenia zamieszczone w prasie i periodykach regionalnych oraz kościelnych, kilkakrotnie powtarzane ogłoszenia w „Wydarzeniach“ Czeskiego Radia, Radio Katowice, w Internecie oraz mediach socjalnych. Po uroczystościach skrót wideo zarówno koncertu, jak i nabożeństwa z najważniejszymi punktami programu zamieszczone zostały na kanale YouTube, a informacje rozesłane za pomocą mediów socjalnych.
Podobnie miała się sprawa przy okazji wpisujących się w jubileusz stulecia obchodach 50-lecia śmierci działaczki i kucharki Emilii Kołder. Również tej postaci, podobnie jak stuleciu kościoła, poświęcone były specjalne audycje radiowe, a zaproszenia i informacje dystrybuowane były za pomocą prasy i kanałów sieci socjalnych.
Przed nami…
Rok ubiegły zapoczątkował obchody 100-lecia naszego kościoła, ale bynajmniej ich nie wyczerpał. W sierpniu 1924 roku poświęcony i wmurowany w fundamenty został bowiem kamień węgielny, prace trwały rok, tak by w sierpniu 1925 mógł zostać poświęcony gotowy przybytek Pański, jeszcze w mniejszym kształcie kaplicy, rozbudowany następnie w roku 1937 do obecnych rozmiarów kościoła. W sierpniu bieżącego roku czeka nas zatem nabożeństwo z okacji 100-lecia poświęcenia naszej świątyni, jakże doświadczonej przez historię, w swoim czasie już wymazanej z map katastralnych i przeznaczonej do likwidacji, która wraz z całym przylegającym do niej terenem i cmentarzem opadła wskutek szkód górniczych o ponad 17 metrów.
Prezbiterstwo zastanawia się obecnie nad formą przeprowadzenia Nocy Kościołów czyli wieczoru 23. 5. br. Ponieważ nasz kościół znajduje się na uboczu, program musi zawierać coś, co przyciągnie ludzi w piątkowy podwieczór do kościoła. Stały „gwóźdź“ programu z ubiegłych lat w postaci koncertu popularnego zespołu „Niezapominajki“ tym razem najprawdopodobniej nie wchodzi w grę z powodu innych obowiązków członków zespołu.
W przygotowaniu jest uroczyste nabożeństwo na stulecie w pierwszą niedzielę sierpnia, włącznie z oprawą muzyczną, którą przyobiecali już niektórzy artyści z naszej okolicy. Jesteśmy na etapie zapraszania kaznodziei. Szczegółów w niniejszym sprawozdaniu nie chcę na razie zdradzać, bo coś może jeszcze ulec zmianie – z pewnością zarówno zborownicy, jak i szeroko rozumiane społeczeństwo naszej części kraju będzie o wszystkim w porę informowane i zapraszane.
Intensywnie przygotowywane jest wydawnictwo książkowe, które zawierać będzie skróty wydarzeń historycznych, wspomnienia oraz pozdrowienia biblijne dawnych duszpasterzy, wspomnienia zborowników, a także wspomnienia wielu z postaci, które zapisały się złotym zgłoskami w jego ostatniej historii. Chcemy, by był w tej książce uchwycony obraz zboru, a zwłaszcza tworzących go ludzi, „zatrzymana w kadrze“ rzeczywistość, która coraz bardziej odchodzi i zanika, zapisana także w sensie kulturowym, antropologicznym i językowym. Autorskiej redakcji publikacji podjęła się pastorowa Joanna Sikora-Kożusznik, która przygotowuje teksty pod względem edytorskim, a sama jest autorką bogatego materiału zdjęciowego, z którego choć maleńki wycinek – wraz ze starszymi fotografiami historycznymi – chcemy także w książce zamieścić.
Prezbiterstwo przygotowuje się do remontu schodów do kościoła, w tym celu trzeba wykonać sondy, by zbadać fundament pod schodami, a następnie wymyślić i wybrać sposób wykonania naprawy, włącznie z kosztorysem, by móc poszukiwać finansów z jakiegoś tytułu dotacyjnego. Wykonanie remontu nie jest kwestią tego roku czy może nawet przyszłego, ale trzeba sprawę dobrze przygotować, by mieć finanse na realizację.
Kilkakrotnie podejmowany był temat wystawy, zdjęć pastorów którzy w zborze służyli, wykorzystania i wyremontowania w celu stworzenia mini izby pamięci oraz miejsca, gdzie można by po nabożeństwie się spotkać i wypić kawę, dawnego kolumbarium albo też kuchenki po prawej stronie absydy ołtarzowej. Piszący te słowa pastor zboru chciałby przygotować i wydrukować wyżej wspomnianą książkę, chwilowo więc nie ma możliwości czasowych poświęcenia się wystawce, choć wielokrotnie wraz z małżonką się nad tym zastanawiali. Wszystko to wymaga jednak czasu i pieczołowitych przygotowań – mamy na przykłąd dawne historyczne antependia ołtarzowe, które należałoby w jakiś sposób wyeksponować, jednak są to działania nieco muzealnicze, chwilowo brak możliwości czasowych, by się takowymi zająć. Odwiedzając kościół w Ruptawie podczas wycieczki zborowej mogliśmy tam obejrzeć wystawkę, którą przygotowało malżeństwo zborowników. Bez ich pracy i zaangażowania, paneli z historią by w kościele nie było. Gdyby znalazł się ktoś, kto by w naszym zborze i kościele podjął się podobnej inicjatywy, bylibyśmy mu niezmiernie wdzięczni.
Przy każdej możliwej okazji staramy się poszukiwać osoby, która mogłaby w niedalekiej przyszłości zająć się dorostem i młodzieżą, a także organistów którzy służyliby na naszych nabożeństwach, uroczystościach, pogrzebach czy ślubach. Jesteśmy wdzięczni za tych, którzy służą z wielkim poświęceniem, niestety względy zdrowotne lub obowiązki zawodowe pozwalają im jedynie na częściowe zaangażowanie (średnio raz w miesiącu). W kryzysowych przypadkach pastor używa nagranego akompaniamentu organowego lub innego, jednak nie może stać się to normą. Bardzo prosimy o modlitwy za wymienione wyżej tematy. Módlmy się jedni za drugich, dziękujmy za siebie nawzajem, uczmy się patrzeć z wdzięcznością na każdy dzień, który nam Pan Bóg daruje, a zwłaszcza na każdego człowieka, którego mamy obok siebie. Oby promieniowała z nas i naszej wspólnoty otwartość i serdeczność, tak by stanowiło to odświeżenie dla każdego, kogo zaprosimy do kościoła czy naszego grona na nabożeństwo lub spotkanie.
Z serdecznym pozdrowieniem dla każdej i każdego, Wasz w Chrystusie
ks. Janusz Kożusznik, pastor
W Hawierzowie Suchej, dnia 30. 3. 2025 r.
Nejnovější komentáře