V neděli 1. března naše bohoslužba v rámci Dnů duchovní obnovy proběhla dle programu připraveného ženami ze Zimbabwe.

 

 

K této slavnosti nás pozvaly sestry z výboru SDM v Zimbabwe. Den modliteb slaví křesťanské církve, univerzity, školy a jiné organizace v celé této zemi.

Název Zimbabwe znamená „dům z kamenů“. Zdravíme vás jazykem lidu Šona – „Kwaziwai!“ a jazykem lidu Ndebele – „Salibonani!“

Zimbabwská republika je vnitrozemský stát na jihovýchodě Afriky. Sousedí na severozápadě se Zambií, na východě s Mosambikem, na jihu s Jihoafrickou republikou a na jihozápadě s Botswanou.

V koloniální minulosti byla tato země nazývána Jižní Rhodesie, nebo také Republika Rhodesie či Zimbabwe Rhodesie. Do roku 1963 začleněna ve federaci Rhodesie a Ňaska, společně se Severní Rhodesií (dnešní Zambie) a Ňaskem (dnešní Malawi). Jméno Zimbabwe pochází od předků většinového etnika Šona, z původního slova „Ziimba Remambve“, v překladu znamená „skalnatý dům“, anebo „Dzimba Woye“, což v překladu znamená „uctívaný dům“. 18. dubna 1980 se místní obyvatelé dočkali nezávislosti na Spojeném království. Na území o rozloze 390 580 km² žije 12,38 milionu obyvatel. Hlavním městem je Harare.

Současná konstituce povoluje svobodné vyznávání víry a svobodu sdružování. Stát a církev jsou odděleny. Křesťanství je nejrozsáhlejším náboženstvím, je vyznáváno více než 80 procenty populace. Zbylých 20 procent vyznává islam, africká tradiční náboženství a judaismus.

 

List z Zimbabwe

Przyjaciele, na drodze do sprawiedliwości spróbujmy się zatrzymać i przed Bogiem przedstawić światu nasze dzieje. Ludzie u nas są bardzo różni i mają długą historię. Od wielkiego imperium Zimbabwe do dziś jest wiele do opowiedzenia. Walczyliśmy o niepodległość od czasów kolonialnych po utworzenie rządu z przywódców większości. Jednak podczas poprzednich wyborów doświadczyliśmy przemocy politycznej. Wysiłki, aby sprowadzić wszystkie strony do prawdy i pojednania trwają dłużej niż większość ludzi miała nadzieję. Traumy spowodowane przez konflikt zbrojny wciąż mają wpływ na społeczeństwo Zimbabwe.

Od 2017 roku kraj przechodził zmiany rządu. Ludzie, organizacje ekumeniczne i Kościoły aktywnie podnoszą świadomość pokojowej transformacji. W 2018 roku w wyborach wzięła udział duża liczba młodych ludzi i osób głosujących po raz pierwszy. Pokojowo poszliśmy do wyborów, mimo że napięcia były ciągle obecne. Kontynuujemy modlitwy i edukację, abyśmy byli budowniczymi pokoju i szerzyli pojednanie w naszym kraju.

Zauważamy bezrobocie w naszych społecznościach. Mamy trudności w utrzymaniu rodzin. Wiele gospodarstw domowych w wiejskich regionach prowadzonych jest przez kobiety, które nie mają możliwości wyżywić rodziny. Ich mężowie wyjechali w poszukiwaniu pracy do miast i kopalni, a młode kobiety i młodzi mężczyźni wyemigrowali w poszukiwaniu pracy do krajów sąsiednich i dalej w świat. Mieszkający w diasporze obywatele Zimbabwe cierpią z powodu globalnych nastrojów antyimigranckich, które znacznie utrudniają im życie. Słyszymy tyle złych rzeczy o naszym kraju, ale możemy to zmienić i być dumnym z tego, że jesteśmy mieszkańcami Zimbabwe. Cenimy społeczności oparte na kulturze i bliskich więzach rodzinnych, mimo że indywidualizm i przemoc domowa dotykają i nasze rodziny. Rośnie świadomość o równości płci i są już prawa chroniące kobiety przed przemocą.

Głównie to kobiety opiekują się swoimi dziećmi ze specjalnymi potrzebami i niepełnosprawnościami. Dostęp do szkół dla dzieci dotkniętych autyzmem jest ograniczony. Wieloma rodzinami opiekują się też małoletnie dzieci, które straciły rodziców przez HIV i AIDS.

Tak wielu pośród nas potrzebuje pomocy socjalnej, dlatego oczekujemy lepszej pomocy społecznej, większych możliwości szkolenia się i dokształcania oraz zrównoważonego rozwoju ekonomicznego.

W Zimbabwe jako chrześcijanie stanowimy większość i dlatego modlimy się też o zachowanie naszych Kościołów i kraju.

Jako chrześcijanki chcemy robić coraz więcej, tak jak nasze poprzedniczki, które miały silny zmysł identyfikowania się z potrzebami kobiet i dzieci. Dzięki łasce Boga aktywnie działamy, by podążać ich drogą.

„Usta sprawiedliwego głoszą mądrość, jego język mówi to, co słuszne“ (Ps 37,30).

jak

jak