Saga rodu Górniaków z Sibicy

W najbliższym czasie ukaże się na rynku wydawniczym nowa powieść historyczna autorstwa Cieszynianki pani Władysławy Magiery.

„Prawdziwi bohaterowie kształtują losy narodu w czasach pokoju. Mało kto chce jednak o nich pamiętać. To twardo stąpający po ziemi przedsiębiorcy, przemysłowcy, finansiści i bankierzy decydują o sile i dostatku państwa”.

Jednym z takich cichych bohaterów był Franciszek, protoplasta linii Górniaków z Sibicy. Dzisiaj nie ma już „ojcowskiego domu” w tej części miasta Cieszyna, został zburzony. Stracili wszystko, co budowali przez dziesiątki lat. Nie pozostał kamień na kamieniu, ale pamięć o dokonaniach tej wyjątkowej rodziny przetrwała. W przestrzeni Cieszyna trzej z czterech głównych bohaterów powieści są w jakiś sposób upamiętnieni, odbyło się także szereg wystaw, spotkań i prelekcji, a wkrótce ukaże się powieść.

Bohaterom książki przyszło żyć na Śląsku Cieszyńskim w ciekawych czasach. Razem z nimi przeżywamy więc najważniejsze wydarzenia historyczne. Na kartach powieści pojawiają się jednak nie tylko te ważne epizody, w których uczestniczą bohaterowie, ale również, a może przede wszystkim, opisane jest zwyczajne życie rodziny. Razem z Franciszkiem i jego następcami uczestniczymy w narodzinach, konfirmacjach, ślubach, pogrzebach, przygotowujemy święta. Dla czytelnika spoza Śląska są podane, jako ciekawostka, przepisy na cieszyńskie ciasteczka i inne smakołyki. Ta wyjątkowa ewangelicka rodzina bierze aktywny udział w życiu Kościoła. Wspiera działania ewangelickich, i nie tylko, stowarzyszeń oraz organizacji. Daje nie tylko pieniądze, ale osobiście uczestniczy w ważnych dla polskich ewangelików wydarzeniach. Możemy przeczytać o uroczystych obchodach 200-lecia kościoła Jezusowego, podziale zboru w Cieszynie i budowie kościoła Na Niwach. Ponadto rodzina blisko współpracuje z ks. Franciszkiem Michejdą, chociażby przy budowie Domu Narodowego w Cieszynie oraz z innymi wybitnymi ewangelickimi działaczami.

Franciszek Górniak powiedział: „Gdy mię Pan Bóg tak nadzwyczajnie błogosławił, nie godzi mi się żyć i użyć tego tylko dla żony i dzieci”. Słowa przodka sibickiej linii rodu przyświecały jego następcom przez kolejne dziesiątki lat. Działali dla dobra rodaków w wielu przestrzeniach, poświęcając nie tylko pieniądze, ale i swój czas. Służyli wiedzą i talentami najlepiej jak mogli swojej małej ojczyźnie, budując jej dostatek i siłę. Nie zawahali się, kiedy w czasach próby przyszło im za to zapłacić cenę najwyższą – życie. „Wszystko sam z siebie i przez siebie, a przecież nic dla siebie” – powiedział ks. Franciszek Michejda na pogrzebie Franciszka Górniaka. Władysław Zabawski zaś pisał:

„Pokolenie za pokoleniem lud ewangelicki walczył o to, co było mu najdroższe i nie zawahał się przed żadną ofiarą, gdy chodziło o wiarę i język polski. Ewangelików cechuje powaga w wystąpieniu, rozwaga w myśleniu i wielka obowiązkowość, pracowitość i poczucie odpowiedzialności w życiu. W wielkim poważaniu jest życie rodzinne”.

Tak o sobie mogliby powiedzieć prawie wszyscy bohaterowie książki, którzy – jak każdy z nas – doświadczali w życiu codziennym trosk i radości. Przeżywali szaleństwa młodości, miłość, ale i tragedie śmierci dzieci, ślub na łożu śmierci i radość, kiedy… O tym wszystkim można przeczytać w powieści „Saga rodu Górniaków z Sibicy”. Jest ona niezwykłym źródłem wiedzy o czasach minionych i życiu Polaków na przestrzeni prawie stu lat w XIX i XX wieku. Życiu pełnym wiary w lepsze jutro, mimo kolejnych zawirowań dotykających rodzinę.

O autorce

Postać pani Władysławy Magiery znana jest po obu stronach granicznej Olzy, dla przypomnienia przytoczymy jednak parę rządków… Władysława Magiera jest historykiem, członkiem Synodu Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Polsce oraz Synodu Diecezjalnego Diecezji Cieszyńskiej. Jako historyk najchętniej skupia się na problematyce Śląska Cieszyńskiego i ewangelicyzmu na naszym terenie. Członkom naszego Kościoła może być znana z komentowanych spacerów po Cieszynie, jakie prowadziła podczas Dni Ewangelickich organizowanych przez ŚKEAW, a także prelekcji dotyczących zasłużonych postaci, zwłaszcza wyznania ewangelickiego.

Ojciec pani Władysławy pochodził z Suchej Górnej. Po II wojnie światowej przeprowadził się z żoną do Hażlacha. Pani Władysława jest absolwentką Uniwersytetu Śląskiego na kierunku historia. Pracowała w Instytucie Historii tejże uczelni, a później jako nauczycielka w Zespole Szkół Rolniczo-Technicznych w Cieszynie.

Jest aktywna w zarządzie głównym Macierzy Ziemi Cieszyńskiej, w Polskim Towarzystwie Turystyczno-Krajoznawczym (koło Przewodników Beskidzkich i Terenowych w Cieszynie), Stowarzyszeniu Uniwersytet Trzeciego Wieku w Cieszynie i (jako wiceprezydentka) Międzynarodowej Organizacji Soroptimist International Klub w Cieszynie, a także Polskim Związku Kulturalno-Oświatowym w Republice Czeskiej. Należała do Stowarzyszenia Klub Kobiet Kreatywnych w Cieszynie. W 2010 zainicjowała współpracę z Kongresem Polaków w Republice Czeskiej. Od 1978 należy do Związku Nauczycielstwa Polskiego. Była m.in. przewodniczącą koła. Po przejściu na emeryturę jest członkinią sekcji emerytów i rencistów w oddziale cieszyńskim.

Jest autorką turystycznego szlaku po obu stronach rzeki Olzy (Cieszyński Szlak Kobiet) i jedną z inicjatorek utworzenia Uliczki Cieszyńskich Kobiet oraz tablic informacyjnych w Cieszynie poświęconych kobietom. Opublikowała książki biograficzne o kobietach Śląśka Cieszyńskiego i artykuły dotyczące postaci związanych z Ziemią Cieszyńską. Regularnie publikuje w lokalnej prasie i na internetowych lokalnych portalach. Odbyła szereg spotkań popularyzujących lokalną historię Śląska Cieszyńskiego, także w Republice Czeskiej. Zainicjowała przygotowany przez Telewizję Polską film dokumentalny „Uliczka cieszyńskich kobiet”. Na stałe współpracuje z Radiem Katowice (audycje „U Polaków za Olzą” i „Czy to prawda, że…”) oraz redakcją polskojęzycznych „Wydarzeń” (a zwłaszcza audycji ekumenicznej „Głos Chrześcijan”) Czeskiego Radia Ostrawa. Jest autorką wystaw plenerowych o śląskich kobietach, kultywuje tradycje lokalne (m.in. kulinarne i językowe), popularyzuje strój cieszyński. Jest członkinią jury konkursów wiedzy o regionie organizowanych dla młodzieży w polskim i Czeskim Cieszynie, sama też uczestniczyła w konkursach, np. w 2016 w III Ogólnopolskim Konkursie Krasomówczym o tytuł „Przewodnik – Krasomówca”, w którym zajęła IV miejsce. Brała udział w ponownym wydaniu bestsellerowej książki kucharskiej „Kuchnia Śląska Cieszyńskiego czyli wybór przepisów kulinarnych Emilii Kołder”.

W roku 2017 była członkinią komitetu obchodów 100-lecia odzyskania niepodległości w Cieszynie. W tymże roku jako jedna z pięciu kobiet była nominowana w plebiscycie Kobieta Oryginalna Śląska Cieszyńskiego. Otrzymała Laur Srebrnej Cieszynianki Miasta Cieszyna oraz Odznakę Honorową za Zasługi dla Województwa Śląskiego. W roku 2018 została wyróżniona Złotą Odznaką Macierzy Ziemi Cieszyńskiej. W Święto Reformacji 2022 roku otrzymała nagrodę Śląski Szmaragd, która przyznawana jest wybitnym przedstawicielom Śląska za szczególne osiągnięcia w dziedzinie ekumenizmu, tolerancji i pojednania między narodami. Jest mężatką, ma jednego syna.